Al weer een week voorbij… en wat voor week. We hebben afgelopen dagen een safari gemaakt in Zambia.
Donderdag morgen om half acht moesten we bij Kiboko zijn. Via de organisatie hebben we deze trip geboekt. Alles lekker geregeld. En ik moet zeggen, alles perfect geregeld! Op zn Afrikaans vertrokken we natuurlijk niet op tijd, maar wie geeft er nog wat om. We zijn gewend aan geduldig zijn en wachten. Met een mooie Landrover Jeep, waar 9 mensen met gemak in kunnen, vertrokken we tegen een uur of acht richting de grens.

Ons gezelschap is aangevuld met 4 vriendelijke Belgen. Ria met haar man Karel en 2 van haar broers, Wil en Gert.
Gert zijn dochter werkt op een schooltje in het noorden van Malawi, en na de safari gaan ze haar opzoeken.

Het uitzicht onderweg is steeds de moeite waard. De natuur van Malawi is prachtig en de dorpjes en marktjes waar we langskomen blijven onze aandacht trekken ondanks dat we het al vaker gezien hebben.

Bij de grens moeten de nodige papieren ingevuld worden en wordt ons vaccinatieboekje nagekeken. Zonder Gele Koorts vaccinatie kom je er mooi niet in. Verder is het meer een formaliteit en duurt het even voor we er allemaal doorheen zijn. Dan gaan we vol goede moed Zambia in.

Het verschil is direct te zien. Hier geen lemen hutjes maar huizen van bakstenen. Sommige schuurtjes zijn wel van leem, maar de levens standaard lijkt hier wat hoger te liggen.

Ook zie je her wat meer huisdieren. Koeien, geiten, ezels en honden. De mensen zwaaien naar ons. Blanken blijven een bezienswaardigheid.

Vlak na de grens gaan we lunchen bij Mama Rula’s B&B. Mike, onze chauffeur heeft een lekkere lunch meegenomen vanuit het hotel Kiboko.

We eten er lekker van en rijden dan weer verder. De temperatuur loopt op en we dutten allemaal een beetje in. Rustig rijdt Mike verder richting ons doel. Na een uurtje komt er weer wat meer leven in de groep. Er wordt weer gezellig geklets en tegen een uur of vier draait Mike een grindweg op. De spanning stijgt…we zijn er bijna. We volgen de bordjes naar Track en Trail lodge. Daar rijdt Mike ons tot vlak bij de tenten waar we zullen gaan slapen.

Onze gids voor de komende dagen, Mathews, heet ons, in de eettent, welkom en geeft ons een korte uitleg over de gang van zaken op het kamp. Vandaag gaan we niets meer doen en om een uur of zes zullen we gaan eten. Er volgen nog wat meer spannende details. Zo mogen we na zonsondergang echt niet alleen het terrein over. De nachtwaker James zal ons ten alle tijden begeleiden. Hij zal ‘s nachts in de eettent de wacht houden en de beesten in de gaten houden. We kijken elkaar eens even aan… hippo’s en olifanten op het terrein???
Ook moeten we er om denken om de deur van de tent altijd dicht te houden. Aapjes gaan graag op onderzoek uit en zullen hun kans niet laten gaan. Fruit mogen we niet in de tent bewaren. Dat ruiken de olifanten en die zijn daar gek op. De gevolgen daarvan mogen we zelf bedenken.

We gooien de tassen in een tent en Mathews geeft ons een rondleiding. Bij de bar doen we even een drankje. Dat is Eric’s domein. Een vriendelijke kerel, in voor een geintje.

Dan gaan we ons even instaleren in de tent en even relaxen op de stoelen die voor de tent staan.

Het ziet er allemaal keurig uit. Een goed en schoon bed, dekens en handdoeken, een kastje om de kleding in te doen. Zelfs een ventilator. Het wordt flink heet in de tent dus dat is echt heerlijk.
Als we voor de tent zitten, rennen de apen om de tent heen. Bavianen en kleinere aapjes spelen er lekker op los en houden ons goed in de gaten. Ze vluchten weg als je te dicht in de buurt komt, en de flits van het fototoestel vinden ze ook eng. Het valt nog niet mee de bewegelijke dieren op de foto te zetten.
Het diner wordt geserveerd.

De etenswaren zijn vanuit Malawi meegenomen. In de buurt schijnt niet echt een goede winkel te zitten.
De spaghetti smaakt prima. De sfeer waar we het eten is geweldig. We kijken, zolang het nog licht is, uit op de rivier waar de hippo’s rondhangen en zo nu en dan naar elkaar brullen. Na het eten gaan we al vlot slapen. We zijn afgedraaid van het rijden en de korte nacht. Benieuwd of we een beetje slaap kunnen pakken vannacht.
Als we tanden willen gaan poetsen roepen we braaf om James. We voelen ons een beetje belachelijk. Het is pas net donker. Maar trouwe James komt aanlopen en brengt ons naar de toiletgebouwen. Hij wacht geduldig tot we klaar zijn.
Ook dit ziet er overigens keurig uit. Alles is stevig vastgezet. Zelfs het toilet papier zit in een kastje. De aapjes pakken alles wat ze pakken kunnen.
Eenmaal klaar stappen we naar buiten en roepen James weer. James staat ineens een stuk dichterbij dan waar hij ons alleen verder liet lopen… Hij schijnt op de bosjes en zegt, “Look, there’s the hippo.” We zien nog net een dikke kont het struikgewas in duiken. Zo, hebben wij even geleerd dat James echt heel belangrijk is. De hippo’s schijnen de meest gevaarlijke dieren hier te zijn. Vanaf nu nemen we dat zeer serieus.

Giechelend kruipen we ons bed in. Elk geluidje maakt ons alert. Toch maar de oordoppen in. Anders komt er natuurlijk niets van slapen terecht. Het is morgen vroeg dag! Om 5 uur wake up call, om 5.30 uur ontbijt en om 6 uur vertrekken we voor onze eerste game drive. Spannend!!! Zin in!!! Gaaf!!!

De eerste nacht verloopt niet zonder slag op stoot. Natuurlijk moet er midden in de nacht geplast worden. Als Mariska James eindelijk gevonden heeft en weer veilig in bed ligt, moet Lisa natuurlijk ook nog. Maar James is onvermoeibaar en brengt ons weer veilig terug. Om 5 uur staat hij inderdaad voor de deur en vraagt ons of we lekker hebben geslapen. Mmmwa, dat is toch iets tegen gevallen.
Gauw wassen en aankleden. Omdat het nog donker is worden we ook nu geëscorteerd. We ontbijten met een prachtig uitzicht. Op de zandplaat in de rivier, voor de camp site, ligt een flinke krokodil te relaxen en een paar hippo’s hangen wat rond aan de kant van de plaat.

Dat maakt dat je broodje ei toch net even beter smaakt. Onvoorstelbaar. 5.45 uur ontbijten in de buitenlucht met zo’n uitzicht.

Het duffe gevoel verdwijnt snel…zeker als een aapje uit een boom komt springen en snel het resterende brood uit de schaal pikt, voor James hem te pakken heeft. Hij krijgt wel een steentje tegen zijn kont geschoten. Zeer behendig raakt James hem om dit kunstje af te leren.
Het is net licht geworden en nog lekker koel. Voor we het terrein af zijn zien we de eerste dieren al. Er lopen puku’s over het veld. Er zijn ook van kleintjes bij. Alles is nog nieuw, en we zijn overal even enthousiast over. Mathews neemt rustig de tijd om ons alles te laten zien. Om bij het park te komen zijn we al een uurtje bezig geweest met de puku’s en de olifant die we even later zien staan.

Deze grote kerel schijnt ook wel eens in het kamp te komen buurten. Nice… bij de brug naar het park hebben we prachtig uitzicht op de hippo’s in het water. Aan de oever ligt een kanjer van de krokodil.

In het park zien we nog een hoop dieren en vogels. Mathews vertelt enthousiast over alle dieren en wijst ons op de dieren die we zelf niet zien. De meest kleurrijke vogels komen voorbij. De Belgische reisgenoten zijn ware vogelspotters en spotten veel mooie vogels. Terwijl we naar een paar dieren zitten te kijken start Mathews ineens de auto. Dat is nieuw, hij vraagt altijd of we genoeg hebben gezien. Hij zegt achterom: “ik hoor de apen gillen, we gaan kijken waarom ze dat doen.”
Hij geeft wat gas en weet precies war hij heen moet. Wij kijken nog een beetje verbaast wat er allemaal gebeurd. Dan ineens staat hij ook weer stil. Daar, in het hoge gras komt een luipaard aangelopen.

Prachtig is het beest. Hij laat zich, net als alle andere dieren, niet van de wijs brengen door de auto en de toeristen. Ze zijn het een beetje gewend en weten dat er niets zal gebeuren. Mathews rijdt een stukje met het dier op zodat we haar goed op de foto kunnen zetten. Wat een prachtig statig dier. We genieten volop van het cadeau wat we hier in onze schoot geworpen krijgen. Dan laten we haar weer rustig haar weg vervolgen en rijden wij door op zoek naar het volgende dier. Terwijl wij aan het nagenieten zijn van het luipaard, vliegen de vlindertjes voor de auto uit. Wat een idyllisch plaatje, wat een heerlijke morgen, wat een grote bof, wat een zegen dat we dit allemaal mogen zien.
Onder een grote boom hebben we even koffie pauze.

Door de verrekijker van Wil zien we een hoop vogels voorbij komen en heb je prachtig zicht op de vlakte.

Dan gaan we weer verder op zoek naar de big five. Mathews legt uit dat het er hier maar 4 zijn. De neushoorn leeft niet in dit park. We gaan dus voor de Big Four en de giraffes, zebra;’s en impala’s.

De laatste zien we in overvloed. Prachtige beestjes en zo elegant. Ze staan ons gerust aan te kijken terwijl we op 2 meter afstand foto’s staan te maken. Onderweg zien we het achterste deel van een buffel.
Dat maakt als 2.5 van de Big Four. Hopelijk zien we de voorkant ook nog een keertje.
We gaan terug naar het tentenkamp voor een brunch. En trek hebben we. Het was vroeg vanmorgen dus de maaltijd gaat er goed in. Tot half vier zijn we vrij om te doen wat we willen. Daarna is er thee en gaan we voor de middag en nacht drive weer het park in.

We vermaken ons prima op het terrein. We gaan lekker even het zwembad in, en kruipen daarna met onze ereader de hangmat in.

Dat is prima vol te houden zo. Het zonnetje is warm. Gelukkig hangen de matten onder een goed afdakje. We kunnen genieten van het uitzicht op de rivier en laten ons geregeld afleiden door de geluiden en aanwezigheid van de dieren.

Na de thee staat de jeep weer klaar om ons mee te nemen op een nieuw avontuur. In natuur documentaires zie je nog wel eens hoe ze leeuwen filmen in het donker. Zal het voor ons ook zo gaan?
Onderweg zien we zebra’s, veel impala’s, puku’s en waterbokken. We kijken bij de rivier, onder het genot van een drankje, naar de zonsondergang die prachtig is. De lucht en wolken kleuren mooi mee.

Dan gaat het grote avonduur van de nachtsafari beginnen. De spanning bouwt zich op, maar helaas zien we geen grote dieren. Wat mangoesten en een Civet kat. Maar het spotten in het donker is spannend. George, die mee is gegaan om rond te kijken met een sterke lamp, ziet de kleine beestjes en wijst ons er op. Hij houdt ze in het licht tot iedereen rustig heeft kunnen kijken met de verrekijker. Foto’s maken gaat niet. De diertjes zijn te ver weg om er goed op te krijgen. Dat geeft ons ook de rust om uitgebreid te kijken naar al het moois. Eindelijk kunnen we ook de hippo’s eens rustig bekijken die nu aan het grazen zijn. Wat een enorme dieren. Ze heeft een jong bij zich en duwt dat voor zich uit, uit het zicht van ons.

Als we terug zijn staat om 20 uur het diner klaar. Daar zijn we aan toe. Het smaakt weer prima. Achter ons de geluiden van de dieren. Ook vanavond lopen de hippo’s gewoon over het terrein. Het wordt al bijna gewoon. Na het eten gaan we snel slapen. Morgen volgt weer een vroege dag, en we moeten nog wat inhalen! Nadromend over de prachtige dieren die we hebben gezien vallen we lekker in slaap. We slapen al een stuk beter, zelfs zonder de oordoppen en we hebben James die nacht gelukkig niet nodig.

De volgende morgen genieten we weer van het heerlijke ontbijt met pannenkoek. Een gekookt eitje en lekkere toast. Om 6 uur gaan we weer lekker op pad. We rijden de olifanten, zebra’s, varkens en impala’s al vlot weer voorbij. We zien ook vandaag de prachtige visarend weer op zijn tak zitten. Als we hem bewonderen horen we ineens het geluid van nog een vogel. Zijn vrouwtje komt aan vliegen. Ze begroeten elkaar.

Visarenden blijven hun hele leven bij elkaar. De begroeting tussen de twee geven me kippevel. Even later wordt er voor onze ogen gepaard. Ze zorgen voor het nageslacht… Wie kan nou zeggen dat hij parende visarenden heeft gezien. Onder het nodige gegiegel en de grappige opmerkingen rijden we weer verder. Vandaag willen we graag giraffen en leeuwen zien.
als we andere trucks tegen komen wordt er even overleg gepleegd tussen de gidsen en opeens verteld Mathews ons dat er leeuwen zijn gespot en dat we gaan kijken. De spanning in de auto loopt op en we kijken allemaal goed rond. Uiteindelijk, een stukje van de paden af, zien we ze lopen. Mathews rijdt ons er heen en we kijken, allemaal onder de indruk, naar de 4 leeuwen die voorbij komen lopen.

Wauw… fototoestellen blijven klikken en de verrekijker gaat van hand tot hand.
Als de beesten zich in het struikgewas terugtrekken rijden we weer verder. Op zoek naar giraffen. Mathews verteld dat ze wel gezien zijn, maar dat was nog een heel stuk rijden van waar we nu zijn. Geduldig rijden we verder en kijken naar de andere dieren die we zien.
Dan ineens staat er een eenzame giraffe tussen de bomen.

Je ziet hem bijna niet. Het klinkt raar, maar het dier valt weg in de omgeving. Ook hij laat zich rustig fotograferen. En weer genieten we volop van het moois wat God geschapen heeft.

Na de brunch kunnen we weer even lekker ons eigen gang gaan. Na een duik in het zwembad zoeken we een mooi plekje om verder te relaxen en te lezen. Een van de werkmannen laat ons een schorpioen zien die tussen de opgerolde tuinslang verkoeling heeft gezocht tegen de warmte. Terwijl we verder lopen naar het toilet denk ik: tuurlijk, nog meer beestjes om voor uit te kijken.
Het toilet is inmiddels ook vergeven van de vliegen, muggen, vlinders, motten, spinnen en oorwurmen (van een gigantisch formaat). Maar een uurtje later is alles schoongemaakt en zijn alleen nog wat muggen en vlinders terug te vinden in de ruimte. Dat plast een stuk ontspannender.

Als we om 16 uur het park weer in gaan voor de nachtrit, vinden we een stel hippo’s in een vijver vol met kroost.

Het is een te schattig gezicht om de snuiten van de beesten boven het kroost uit te zien komen. Je zou haast vergeten dat ze best gevaarlijk zijn.

Tijdens de rit ziet Mariske ineens giraffen. En dat op een heel flinke afstand. Mathews gaat direct op de weg die Mariske wijst, maar gaandeweg slaat de twijfel toe. Ze zijn moeilijk te zien. Hoe dichterbij we komen hoe minder we geloven dat ze er ook echt zijn, maar Lisa ziet dan ineens een staartje heen en weer gaan van iets wat van een afstand een struik leek. Mathews volgt weer alle aanwijzingen op en jawel, daar staat een pracht van een giraffe. Een meter of 10 verder op staat zijn maatje. Het is prachtig! Wat boffen we.
We spotten nog een bepaald soort arend. Hij is nog jong en heeft nog niet het volledige verenpak dat zijn ouders wel hebben.
dan kijken we weer naar een prachtige zonsondergang. Een groep bavianen verderop begint ruzie te maken. Een hoop gekrijs en geschreeuw en geren achter elkaar aan. Ondertussen wordt er ook heel wat af gepaard. Dat kan allemaal zo. We staan daar met een flesje fris en een biscuitje in de handen rustig naar te kijken. Wat gebeurd er toch allemaal. We vinden het een beetje spannend, maar de gidsen verzetten geen voet en kijken rustig rond. Dan zal het wel in orde wezen.
De hippo’s krijgen blijkbaar te weinig aandacht want ineens komen die ook in beweging. Een stukje achter ons volgt er een hoop gebrul van de beesten en voor ons zijn er twee naar elkaar aan het happen. Je kijkt je ogen uit.
Als de zon volledig onder is gaan we gauw weer rijden. We vinden een eagel owl, nog wat mangoesten, een haas en een civet kat. Dan komen we op het kamp aan om lekker te dineren. Binnen het kamp zien we 3 hippo’s rondlopen. Een ervan is een indrukwekkend groot mannetje. Ongelofelijk wat een groot dier.
Tijdens de rit was het al flink aan het weerlichten, en nu merken we dat het frisser wordt en de wind zet aan. Dat kan niet anders dan regen betekenen. We gaan gauw de tanden poetsen. James is net de anderen naar de bar aan het brengen en wetend dat de hippo’s rond schuifelen wagen we ons er niet aan. Mathews staat bij de auto op het veld tussen de tenten en de wasgelegenheid. Hij wijst ons waar de hippo staat en zegt dat we door kunnen lopen.. dat doen we dan ook. Met enige haast…
Als we terug lopen staat het beest er nog, maar James is er ook weer om ons terug te brengen. Hij belicht hem nog eens even goed zodat we het echt goed kunnen zien. We horen het beest kauwen op het gras. Het is raar om te zien dat zo’n enorm beest gras aan het eten is, terwijl het niet eens zo heel hoog staat. Hoe bijt hij dat ooit af, zitten de slagtanden dan niet in de weg?

We pakken onze tas vast in. Morgen gaan we al weer naar Malawi terug. Het is ontzetten snel gegaan. Jammer, we zouden nog best zo’n dagje door het park willen.
Als we lekker in bed liggen, gaat het flink onweren en stevig regen. Een beetje spannend is het wel, zon bui doormaken in de tent, maar de regen kunnen ze goed gebruiken. En zelfs dat went snel, want terwijl het onweert vallen we in een diepe slaap. Morgen hoeven we niet zo vroeg uit bed. Tot 6 uur mogen we slapen. Om 7 uur vertrek. Wat een luxe.

De volgende morgen worden we weer gewekt door James en tijdens het gebruikelijke ritueel komen we er achter dat de elektriciteit is uitgevallen. Geen warm water, geen licht in de toiletten. Gelukkig is het nu al licht, dus geen probleem. Na het ontbijt maken we een mooie groepsfoto en aanvaarden we de terugweg.

Er wordt nog gestopt bij een stofververij. Prachtige dingen maken ze daar, maar de prijzen liegen er niet om. Dan rijden we weer verder richting de grens. Onderweg komen we een aantal palmpasen optochten tegen.

Mensen die vrolijk zingend, met palmbladeren zwaaiend en kleden op de grond leggend richting de kerk lopen. We zwaaien naar ze en van de eerste optocht krijgen we een paar palm bladeren. Bij de volgende optocht die we voorbij rijden zwaaien we vrolijk mee en de mensen waarderen het. Het helpt ons herinneren dat het bijna Pasen is. Je merkt er hier weinig van. Geen paashazen en chocolade eitjes hier.
We lunchen wee op dezelfde plek als de heenweg en tegen 15 uur zet Mike, onze chauffeur van Malawi naar Zambia en terug, ons af voor de achteringang van het huis. Heerlijk! Gauw de foto’s bekijken en een blog schrijven nu het nog vers in het geheugen zit!

Bor heeft voor het eten gezorgd vanavond dus we boffen. We kunnen ontspannen en skypen met thuis om de verhalen te vertellen.

Morgen gaan we boodschappen halen voor alle gulle gaven die nog zijn gestort. Iedereen heel hartelijk dank daarvoor. Het is een groot bedrag geworden en we zijn blij dat we zoveel hulp kunnen bieden. Dinsdag gaan we al afscheid nemen. Het is al bijna gedaan hier in Malawi. Woensdag koffer inpakken en dan donderdag al naar huis. Pasen vieren we thuis. Het zal weer wennen worden.

Tot gauw allemaal!